Etinden tırnağından utanırmış insan.
Evde ısınmaktan, üşüdüm demekten utanırmış insan.
İçtiğimiz su bile düğüm düğüm boğaza takılırken, acıktım demeye, yemek yemeye utanırmış insan.
Çocuğunun üstünü örtebilmekten utanırmış insan.
Yatağından, kıyafetinden, evinden utanırmış insan.
NEFES ALMAKTAN UTANIRMIŞ İNSAN…
Çok şey yazmak istiyorum…
Çok şey demek istiyorum…
Hiç susmamak üzere bağırmak, haykırmak istiyorum...
Kimden, kimlerden başlamam gerektiğini bilmiyorum…
Herkese hesap sormak istiyorum…
KALDIRAMIYORUM…
1 yıllık binası yıkılan Müteahhidi, o binanı yapılmasını onaylayanları KALDIRAMIYORUM…
Hazırlıksız yakalandık lafını KALDIRAMIYORUM. Kaderdi diyenleri KALDIRAMIYORUM…
Millet açlıktan, susuzluktan ölürken, bu zor günde dünyanın her bir yerinde yardım yapılırken, yağmacılık yapan insanları görmeyi KALDIRAMIYORUM…
Kahramanmaraş’ta yıkılmadık yer kalmazken, İnşaat Mühendisleri Odası binasının, camlarının dahi çatlamamasını KALDIRAMIYORUM…
Ama bekliyorum.
Acımız taze, geçmesini bekliyorum.
Tabi geçebilecekse…